zaterdag 12 april 2008

Het plezier om mensen te helpen

Juist voor ik vertrok naar Europa werd ik geconfronteerd met slecht nieuws van Mama Nzama… Mama Nzama is een jonge vrouw die ik vorige maand geholpen heb met het verkrijgen van de geboortecertificaten voor haar kinderen. Met deze geboortecertificaten kan ze aanvraag doen voor een kindertoelage. Af en toe help ik haar ook met eten dat mij wordt gegeven, en volg ik de familie een beetje. Toen ik haar ontmoette, was ze heel ziek en had ze geen werk. Ondertussen voelt ze zich al stukken beter en heeft werk gevonden !!! Ze werkt 4 dagen per week, ik was zo bij toen ik dat hoorde. Nu verraste ze mij met heel slecht nieuws. Zoals ik al schreef, de dag voordat ik vertrok naar Europa vertelde ze me dat ze HIV positief is… BOOOOMMMM in mijn hoofd, net nu alles goed ging met haar en ze een beetje inkomen heeft… dit nieuws. Onmiddellijk nam ik contact op met èèn van de projecten waar Be More een vrijwilligersprogramma heeft, en vraag of ze mij kunnen helpen en of Mama Nzama naar daar mag komen voor counseling en medicijnen. Dat was geen probleem, en we maakten een afspraak voor de volgende dag, de dag dat ik zou vertrekken naar Europa. ’s Morgens om 8 uur wandelden we binnen. Mama Nzama werd bij de arm genomen en heel vriendelijk naar de counseling room gebracht. We hadden ook twee kinderen van haar meegenomen om te testen. Ik leer dat wanneer een patiënt met de medicijnen start, deze eerst een 3-daagse counseling krijgt alvorens te starten PANIEK… ik vertrek straks… hoe gaat zij hier geraken? … Het project is een half uur rijden met de auto vanwaar zij woont; het menske heeft geen geld voor een taxi of ander transport… Gelukkig na wat heen en weer getelefoneer is er redding, ze zal door een vriendin van me gebracht worden… Na de resultaten vernemen we dat de kinderen NIET besmet zijn… YOEPIE !!!! Maar… Mama Nzama heeft een lage CD4 (witte bloedcellen in het bloed). Ze moet dus ONMIDDELLIJK aan de medicijnen, die zorgen ervoor dat de CD4 stabiel blijft en zelfs op termijn weer opnieuw verhoogt. Haar levensverwachtingen, zonder deze medicijnen, zouden nog hooguit een jaar zijn indien ze gezond eet en gezond leeft… Maar gelukkig hebben we dat kunnen voorkomen, ze is nu aan de medicijnen en wordt elke maand opgevolgd. Met plezier zal ik haar elke maand naar daar brengen voor counseling en medicijnen. Groetjes van een gelukkige Gunter

Geen opmerkingen: