Wel te rusten, geniet van je bed

's Avonds een uur of 9, donker, heel mistig rijd ik tegen een snelheid van 20km de bergen in. Mist hier in de bergen voelt het alsof je in een wolk rijdt, je ziet amper 2 meter, de weg die je normaal zo goed kent is plots vreemd geworden. Waar was weer die ene put, waar draaide de weg ook alweer en voordat je het weet zit je in die put en sta je in het gras want je miste die ene draai... Naar Molweni, daar moet ik zijn. Na een noodoproep van een vrouw uit het dorp ben ik mijn wagen ingesprongen om de situatie ter plaatse te gaan bekijken.Een man, een jongetje van twee slapend op de rug van een dame, een vrijwilligster van Khulani Simunye en een derde dame stonden me op te wachten op het donkere, mistige pad. De man was die avond op straat gezet door zijn dronken en agressieve huisbaas, de vrouw van de huisbaas zei nog:"Je hoeft niet te gaan, morgen herinnerd hij dit niet meer." De man vertelde dat de huisbaas een revolver boven haalde en toen was er maar èèn ding dat hij kon denken. Mijn zoon, ik moet weg met mijn zoon. In de donkere nacht, regen en mist liep hij met zijn kind en enkele spulletje naar de andere kant van de berg om daar hulp te gaan vragen. Hij zocht naar een plaats om de nacht door te brengen, ja hij werkte, hij had een beetje geld, maar niet genoeg om de huur te betalen voor de vrijstaande kamer. Een kamer 2,5 meter op 1,5... R110-00 (9 euro). Het jongetje sliep, zwaar ademend en af en toe hoestend. "Die kleine moet in bed" was het enige wat ik dacht,"zo snel mogelijk." We stonden met z'n allen in en rond de kamer, een lege kamer, geen vloer, geen electriciteit, er was "ergens" wel een kraantje met water, geen bed, enkel vier bakstenen lagen op de grond. "Heb je geen dekens?" vroeg een van de dames. "Hij kan toch niet met zijn kind hierop de vochtige grond gaan zitten?" Iedereen knikte nee. De man kwam mij heel zachtaardig over, ik zag totaal geen kwaad in hem. De liefde die hij toonde voor zijn zoon was warm, zo vaderlijk. Ik kon het niet vatten... een man met een kind van twee... de dames vertelde me dat hij zijn zoon overal mee naar toe neemt. "He is a good man" en iedereen knikte weer. "Wat doen we nu?" "ik weet niet"; "ik weet niet"; "ik weet niet"... drie keer, "we hebben je gebeld voor jouw hulp", zei iemand. "Jullie weten dat ik heel graag help, maar wat verwachten jullie nu van mij?" "ik weet niet", drie keer De man zei me dat hij morgen geld zou ontvangen van een dame waarvoor hij een huis gebouwd heeft. Dan kan hij de huur betalen. "Maar wil je dan hier op de grond met je zoon de nacht doorbrengen?" "Ik heb geen andere keuze." was zijn antwoord. Mijn hart huilde, ik zag in de zachte ogen van de man echte oprechtheid, hij wilde dit niet, hij wil het goed hebben voor zijn zoon. Ik besliste! "Voor vanavond kan jij en je zoon bij mij overnachten, maar enkel voor 1 nacht!" Een van dames begon te huilen;"Siyabonga kakhulu!" (wij zijn u zo dankbaar) Samen met de man en zijn zoontje reed ik weer de gevaarlijke donkere mist in. Deze keer miste ik de put en de draai niet. Aangekomen thuis nam ik de slapende jongen uit de wagen en legde hem op de sofa. Een lekkere warme thee, veilig binnen, en de man begon te praten, vertelde heel zijn levensloop. Hoe hij nog twee dochters heeft, een tweeling. Die leven in een weeshuis, ze spreken enkel engels. Hoe zijn vrouw hem verlaten heeft voor drank en alle dingen die daar bijhoren. Haar kinderen in de steek heeft gelaten. Hoe hij zijn zoontje vanaf twee maanden heeft grootgebracht. Waste zijn kleedjes, leerde hem lopen, leerde hem praten. Hoe hij in de criminaliteit is terecht gekomen. Hij moest stelen om te overleven, hij wilde niet stelen. Hoe hij tot twee maal toe in de gevangenis is terechtgekomen, tot 15 jaar veroordeeld, maar na 7 jaar mocht hij terug de straat op. Dat hij daar is mishandeld, misbruikt, ... Hoe hij klusjes doet voor mensen. Hij is goed in electronica, hij is gekend voor het repareren van koelkasten en tv's. Hoe hij aankijkt tegen zijn volk, zijn eigen ras, zijn eigen kleur. Zwarte zijn geen goede mensen, zij mishandelen, en zij misbruiken Hoe hij opkijkt naar de blanken. De blanken hebben geen traditionele rituelen, zij misbruiken niet, zij snijden geen harten uit kinderlijfjes, zij snijden de schedel niet open en koken vervolgens de inhoud van het hoofd, nee dat doen blanken niet. Hoe hij wil helpen. Hij wil praten, hij wil vertellen vanwaar hij komt, hij wil zeggen dat crime fout is. hoe... hoe... Twee uren heeft de man gepraat, gepraat, gepraat. Een enorm respect had ik voor deze bijzondere man, af en toe stonden de tranen achter mijn ogen. Sterk, krachtig en toch heel zacht en aardig, enorm respectvol. Ik bood hem aan om een douche te nemen voor het slapen gaan. De kleine dreumus lag lekker te slapen. Ondertussen was de cottage klaargemaakt en konden ze gaan slapen. Met de kleine in mijn armen weer de donkere nacht in naar de cottage. De vader nam zijn zoon liefdevol van me over en legde hem te bed. "Wel te rusten, geniet van je bed"